6 lutego 1989 roku rozpoczęły się obrady Okrągłego Stołu. Z jednej strony siedzieli przedstawiciele władz PRL, z drugiej opozycjoniści, z trzeciej ludzie Kościoła Katolickiego oraz Ewangelicko-Augsburskiego. Decydowały się nie tylko losy ustrojowe i polityczne kraju, ale też warunki gospodarcze. Zmiany w tej ostatniej sferze miały stworzyć mechanizmy, które doprowadziłyby do wydajności przemysłu, konkurencyjności rolnictwa i w konsekwencji znacznego polepszenia życia przeciętnych Polaków. W zespołach, podzespołach i grupach roboczych zajmujących się gospodarką i ekonomią nie było praktyków, bo takich z doświadczeniem nie zaproszono. I to był główny powód błędów popełnionych po 1989 roku.
 
Tak jak można zrozumieć kontekst tamtego czasu, tak dziś w sytuacji obostrzeń pandemicznych niepojęte jest, że przy spotkaniach rządu czy prezydenta ze środowiskami  gospodarczymi nie dochodzi do sensownych konkluzji. Przyczyna jest nieustannie ta sama: z praktykami rozmawiają ludzie żyjący za publiczne pieniądze. Premier Morawiecki był prezesem banku, ale to nie on go założył. Nie wspomnę o braku transparentności w ujawnianiu osobistego majątku. Z prezydentem Dudą jest jeszcze gorzej, gdyż brak rozeznania w prowadzeniu biznesu ukrywa za komunałami. Ludzie interesu nie mogą też liczyć na wsparcie parlamentu. Posłanki i posłowie „poszli do polityki” za wątpliwym prestiżem, pieniędzmi, wpływami, a w rezultacie z widokiem na objęcie ciepłych posad w spółkach budżetowych.
 
Te same błędy dzieją się też na moim lewicowym podwórku. Narrację narzuca jej koncesjonowana część, która stygmatyzuje pozostałą bardzo liczną grupę ludzi Lewicy. Lewica dostała się do Sejmu (bardzo dobrze!), ale nie wszyscy z nich zarabiają z na swe życie pracą rąk i umysłu. A właśnie takich przedstawicieli chciałbym zobaczyć w polskim parlamencie. Mając ustabilizowane życie finansowe, poseł nie szuka możliwości zarobkowania, a swej misji nie traktuje jak fuchę. Dziś Polska potrzebuje technokratów, a ideologię wywieźmy na wyspę Wolin - zostawmy ją dla tych, co chcą zakazać rozwodów.
 

Na koniec zapraszam Państwa na moje strony w mediach społecznościowych. Łatwiej tam dyskutować, trudniej hejtować. Ponadto nie zamieszczam wpisów obok reklam pizzy, więc nie odwiedzają mnie tylko fani włoskiej kuchni.