Załóżmy, że odczytaliśmy już formułkę smoleńską i przechodzimy do obchodów święta Trzech Króli. Jak powszechnie wiadomo, w Polsce ów wielki dzień czczony jest zależnie od regionu. W Poznaniu i Wielkopolsce też nie jesteśmy gorsi i również szczycimy się lokalnymi monarchami. Pozostaje jedynie przyjrzeć im się z bliska.

Najważniejszym tegorocznym władcą, który przybędzie do poznańskiej stajenki jest spec od kadzidła, czyli jedyny kandydat na prezydenta Poznania, którego pobłogosławi prezes Polski. Dostanie prikaz, by dmuchać nam świętym toruńskim dymem prosto w oczy, udając zgrabnie, że przyniesie to ZYSK. Komu? – zada przytomne pytanie każdy normalny poznaniak. Prawdopodobnie tylko tym, co zaciągają się Tadeuszowym dymem.

– Mira, pokaż się państwu! – wykrzyknie kolejny król. Tym władcą będzie Bartłomiej (też na B. jak Baltazar), Mirą zaś nazwę jego wierną małżonkę (prywatnie także na M.). Mirosława będzie ocieplać wizerunek nie tylko jego, ale wszystkich króli owładniętych swą życiową misją. Mira sławi mir, więc za jej plecami będzie łatwiej coś przeskrobać: ukradkiem skleić dwie strony konstytucji, pomajstrować przy ordynacji, udowodnić prawniczo, że białe jest czarne. Mira to skarb, którego nie można nam nie doceniać.

Największym królem Wielkopolski jest władca, który lubi sklejać sylaby. Czyni tym wilką krzwdę tłmaczom, ktrzy innm ełrposłm przkładją jgo wywdy. Jego obecność w orszaku doda tym samym szczypty magii do monarszego przesłania, bo utworzy pole do wielu interpretacji. Jest to złoto dla osób, którzy nie lubią ścisłych przepisów jak na przykład normy ISO dotyczące porządku i higieny w stajence.

Trzej Królowie zdążają do żłoba, natomiast dla nas pociechą jest, że nie jest to telewizyjna randka w ciemno, gdzie wybrać można tylko jedną panienkę. W 2018 roku możemy przygarnąć hurtem wszystkich trzech monarchów. Pozostaje jedynie kluczowe pytanie, czy my, ludzie z poznańskiej stajenki, mamy na widok takich Trzech Króli rżeć, czy pokornie dać się podkuć? Dylemat pokornie pozostawiam Państwu.