Dni wolne pięknie jest spędzać wśród kochającej rodziny, ale wiem z obserwacji, że wielu Polaków wewnętrznie pęka po kilku godzinach słodkich uśmiechów, bogobojnych ochów i achów oraz obcej w dni powszednie delikatności oraz subtelności i bezwzględnie uruchamia wyjście awaryjne, czyli włącza telewizor. Migający obraz na wielkim ekranie często jest jedynie tłem dla coraz bardziej leniwych rozmów albo odwrotnie: zastrzykiem energii czyli przyczyną swarów (jeśli ktoś nieopatrznie przełączy na kanał informacyjny). W każdym razie przeciętny świąteczny obywatel w Polsce po konsumpcji jajek, białej kiełbasy, gotowanej szynki i innych mazurków marzy, by zajadać się czymś bardziej znanym, codziennym, dotykalnym. Może to być serial, rozpoznawalna fizjonomia gotującego lub tańczącego celebryty bądź polemiczny temat, który stworzy erzac kanału ściekowego, do którego będzie można wlać ściek swojej frustracji.

Wynikające z oglądania telewizji rodzinne swary są jedynie efektem wtórnym. Zdecydowanie bardziej interesujący jest program (za nim stoją macherzy od świątecznego losu Polaków), który uruchamia łańcuch rodzinnych wydarzeń. Dlatego chciałbym wraz z Państwem prześledzić program telewizyjny, jakim raczono nas w Prima Aprilis.

Na 1 kwietnia telewizja publiczna z prezesem Kurskim na światłym czele przygotowała dla widzów kilka odcinków „Wielkanocy polskiej”. Był to program edukacyjny, który pewnie poprzez pokazywanie tradycji na ziem naszych i odzyskanych miał stać w opozycji do triumfu króla żydowskiego, jakim okazało się zmartwychwstanie.

W programie 2 tenże szef przygotował dla ateistów alternatywę w postaci „Klanu urwisów”. Podobnie w ten dzień niewierzących piętnował Polsat, emitując „Księgę smoków”. Jeszcze straszniej traktował ich TVN ze swoją „Górą czarownic”. Bardziej samokrytycznie tę programową napaść na niekatolików potraktował dyrektor programowy kanału Kino Polska, który samokrytycznie pozwolił na emisję filmu pt. „Sprawa się rypła”

Bardzo nie correct były jeszcze bardziej niszowe programy (rzecz jasna w skali polskiej, nie światowej). National Geographic postanowił zaprezentować „Ewakuację Ziemi”, Animal Planet „Czworonogi na diecie” (dlaczego nie w piątek?), a DTX mamił mamoną, puszczając „Miliony Escobara”.

Ja mam więcej dzieci niż telewizorów, więc ze spokojem mogę czekać na kolejne święta wielkanocne. Życzę wszystkim pogody i ruchu na świeżym powietrzu.

Aura będzie coraz piękniejsza.