W restauracjach, stołówkach i innych garkuchniach łatwo można rozpoznać atuty i słabe strony właściciela lokalu gastronomicznego. Klient marszczy nosem na potrawy, atmosferę, ceny, ale najważniejszy jest ogląd odpowiedzialnego kandydata na szefa kuchni. On spoziera najpierw nie na płacę, nie na wystrój i blichtr połyskujących lakierków szefa, nie na ilość stolików na sali, lecz na narzędzia pracy. Wśród nich najważniejszy jest nóż szefa kuchni. Jeśli jest tępy, to zazwyczaj nie podejmuje pracy w danym miejscu, albowiem niedobrze to wróży przyszłej współpracy z pracodawcą.

Kampanijna kuchnia, w której przygotowuje się kiełbasę wyborczą, jest miejscem, gdzie także łatwo się zagotować, spalić na raka, wylać z siebie szumowiny ze stęchłych marzeń. Tępy nóż nawet w ręku mistrza nie zadowoli gustów gości restauracji. Co najwyżej postrzępi mięso, zakrwawi fartuch, zamieni kuchnię w jatkę. Czy polscy politycy i samorządowcy muszą być zarazem rzeźnikami?

Pan marszałek Marek Woźniak, czyli zdyscyplinowany funkcjonariusz Platformy Obywatelskiej, też ma swoje gastronomiczne know-how. Jego chałupnicza kuchnia polega np. na tym, żeby na Kongresie Gospodarczym nie dopuszczać do głosu innych osób niż z PO, bojąc się odmiennej perspektywy i krytycznych słów na temat przerośniętej administracji w kuchni pana marszałka. Jego małostkowość wyraża się nawet w unikaniu składania kwiatów pod pomnikami wraz z przedstawicielami innych opcji politycznych. Toteż brak w jego potrawach choćby szczypty etyki, bo jak inaczej określić wykorzystywanie stanowiska i publicznych pieniędzy? Czy w Poznaniu mrożonki w postaci wykopaliskowego programu PO mają jakiekolwiek szanse? Osobiście mam wątpliwości.

A jak się ma restauracja pana Tadeusza Zyska, rekomendowanego przez PiS? Swoją kampanię rozpoczął – wbrew przepisom – dużo wcześniej przed ogłoszeniem terminu wyborów. Przykładowo w Radio Poznań sponsoruje poranne konkursy książkami ze swojego wydawnictwa i to niemal dokładnie od momentu, gdy okazało się, że to on będzie dumą PiS, która chciałaby zasiąść stolcu prezydenta stolicy Wielkopolski. Ten falstart jest jednak tak dla poznaniaków czytelny, że wydaje się, iż knajpa Zyska w menu ma jedynie kaszankę. No i wodę sodową.

Niestety, w Poznaniu niemal każdy właściciel politycznej restauracji pretendujący do urzędu prezydenta, marszałka bądź radnego, nie ma dobrego szefa kuchni. Jakoś nikt dobry nie chce się podjąć tego obowiązku. Dlaczego?

No cóż, jaki szef, taki nóż – nie dziwi nic.